Op naar volgende uitdagingen

Heerlijk is dat: een maand geen uitdaging. Deze maand ontdek ik wat ik zelf belangrijk vind in het leven en wat er van de uitdagingen over lijkt te blijven in de toekomst. Of wat er zowaar bij komt. Want kijk: kekke cijfers van een hardlopende Marlies.

Hardlopen is een suffe sport

Als je mij een beetje kent, denk je op dit punt: huh, Marlies, waarom ga JIJ hardlopen? Ja, dat weet ik ook niet precies. Ik vind hardlopen namelijk een van de domste dingen die je kan bedenken qua sport. Serieus, wat is het nut van een beetje rennen? Waarom kies je dan geen echte sport? En tja, zelfs de meest wijze mensen op aarde slikken nog wel eens woorden in. Althans, ik slik de woorden niet in. Ik wijzig alleen mijn mening een beetje. Alhoewel. Hardlopen is echt een suffe sport. Dat blijft zo. Maar blijkbaar is het ook een léuke suffe sport. 

Zondag goed besteed

Hoe dat allemaal zo komt? Ik zat om onverklaarbare redenen al een tijdje met het idee van hardlopen in mijn achterhoofd. Misschien is het wel leuk om een sport te hebben waarbij je de deur uit stapt, begint met hardlopen en dan ben je al bezig met de sport die je wil beoefenen. Je hoeft niet eerst naar een locatie toe om aan de slag te gaan. En stel nou dat je lang vol kan houden: da's toch gaaf? En het doel dat erbij opdoemde: trainen voor een hardloopwedstrijd in 2017 en dan meedoen met de 5 kilometer. 

Mijn broertje heeft onlangs een halve marathon gelopen, dus ik vroeg hem of hij zin had om te gaan hardlopen wanneer we allebei bij onze ouders in het dorp waren. Als je voor het eerst gaat hardlopen, is het wel fijn om dat met een ervaringsdeskundige te doen zeg maar. Dat wilde ie gelukkig wel en afgelopen zondag gebeurde het: Marlies haar eerste keer hardlopen!

Dat ging best goed. Nu moet ik zeggen dat ik meermalen tegen m'n broertje zei: 'Zo even wandelen, hoor,' maar daar had hij niet echt een boodschap aan. Ik kon volgens hem wel langzamer gaan hardlopen, maar echt wandelen moest ik niet gaan doen. Aangezien m'n broertje arts is, luister ik nog wel es naar hem tegenwoordig, dus ik rende stug door. De eerste cijfers, die 5.27 kilometer, dat was de prestatie. Vraag niet hoe ik het gedaan heb, maar ik heb 5 kilometer achter elkaar gerend. DAT DEED BEST PIJN DE DAG ERNA. Gelukkig ben ik alweer hersteld, geen zorgen. Dat gedoe met Personal Body Plan heeft wel vruchten afgeworpen voor de conditie en de spieren. 

Nieuwe uitdagingen voor de toekomst

Maar ja, zoiets smaakt naar meer. Het trainen voor die hardloopwedstrijd van 5 kilometer hoeft niet meer. Ik kan voor 8 gaan of misschien wel 10. Of zou ik het zelfs aandurven om mee te doen aan een wedstrijd waar ik 4 jaar vanaf de kant bekenden heb staan toejuichen? Staat Marlies in september 2017 aan de start van de Dam tot Damloop? Rent ze door de IJtunnel waar gewoonlijk alleen gemotoriseerd verkeer doorheen mag (wat mij mijn jaren in Amsterdam-Noord stoorde, want ik wilde er ook wel es doorheen zonder in een bus of auto van een ander te zitten)? Misschien doe ik zoiets geks wel!

Ik ging vandaag eerst wel even in mijn eentje hardlopen om te ontdekken of het geen momentopname was. Je weet het niet: het was vorige week mooi weer, ik had goed gezelschap en de omgeving was mooi. Het duurde 4 kilometer voor ik het gevoel had dat ik er echt in kwam, maar ook vandaag is het mij gelukt om 5 kilometer te rennen (dat is die tweede rij cijfers). Ietsje sneller dan de vorige keer. Da's best leuk! En ik word er een beetje ambitieus van. Het begint wel een vervelend karaktertrekje te worden, dat gedoe met die uitdagingen aangaan. Maar stiekem is het best leuk. En suf. Net als hardlopen. Een match made in heaven wordt dit. Hoop ik.