De Uitdaging: Barmhartigheid

Gisteren heb je het kunnen lezen: deze maand wandel ik 40 kilometer voor vluchtelingen wereldwijd. Is dat de uitdaging van juni? Bijna! Ik heb juni namelijk uitgeroepen tot de maand van Barmhartigheid.

Wat is barmhartigheid?

Barmhartigheid: je ontfermen over de medemens. Iemand helpen. Steunen. Het enige wat ik minder 'leuk' vind aan de definities van barmhartigheid die rondzwerven, is dat het voortkomt uit medelijden. Wauw. Wat een zielig woord vind ik dat.

Eens bestudeerde ik voor mijn Masterstudie de verschillende paradigma's van ontwikkeling. Ik onderzocht hoe ontwikkelingsorganisaties naar ontwikkeling keken. Hoe kon je als organisatie hen die het 'minder' hebben, het beste helpen? Betrek je het bedrijfsleven, zorg je ervoor dat basisbehoeften vervuld zijn, richt je je op kinderen of zorg je voor empowerment? Elke manier van kijken, elke 'tactiek' kent zijn sterke en minder sterke kanten.

Medelijden. Wauw. Volgens mij kennen ontwikkelingsorganisaties dat woord niet. Ja natuurlijk, ze kennen het woord. Maar het zo voelen? In mijn jaren in deze sector (zo, dat zegt iemand van nog geen 30 jaar) heb ik nooit meegemaakt dat iemand medelijden heeft gehad met de 'zielige kindjes in Afrika' of wie dan ook. Nee. We zetten de blik op vooruit: wat kunnen we doen om diegenen toch een kans te geven op een beter leven?

Waarom ik dit dan de maand van Barmhartigheid noem? Omdat ik de Paus daarin wel een beetje hip vind. Los van alle mogelijke meningen over geloven, God, de Paus en alles daaromheen. Een beetje meeleven met je medemens is niet weg.

Van medelijden naar lijden naar verleiden

Eerlijk is eerlijk: ik zie op tegen deze uitdaging. Waarom? Ik heb nog niet eerder 40 kilometer gewandeld. Mijn voeten zijn de eerste lichaamsdelen die klagen bij teveel lichamelijke inspanning. Blaren zijn standaard bij nieuwe schoenen, als ik al goede schoenen kan vinden. Als je vlucht, maakt het niet uit hoe je er lichamelijk aan toe bent: je wil weg van het kwade en op zoek naar het goede. Wat heb ik te lijden? Pfoe, een paar blaren. Een paar weken later zijn ze weg en heb ik niks meer te zeuren. Spierpijn de dagen erna? Tijgerbalsem smeren, mezelf verwennen met lekker eten en drinken en uitrusten in een fijn bed. Zwaar leven. 

Altijd goed: relativeren voor je goed en wel begonnen bent. Hopelijk helpt het mij de nacht door en echt niet onbelangrijk: helpen mijn voeten mij de nacht door. Een uur of 10 verwacht ik minimaal te lopen. Natuurlijk heeft deze uitdaging weinig zin zonder jouw hulp. Steun jij mijn wandeltocht? Pretty please? Jij mag die nacht gewoon lekker slapen in je eigen bed. Don't worry! 

Mocht je niet kunnen slapen, kun je mij en mijn mede-wandelaars ongetwijfeld volgen op social media. Ik heb iets in mijn hoofd met Snapchat (marliesn28), maar wie weet zie je me juist op Instagram of Facebook terug. Al die online zaken... Je zou bijna denken dat maart nooit bestaan heeft. Alles om jou te verleiden tot een kleine bijdrage.