Een topgerecht op tafel

Ken je dat gevoel, dat er een heerlijk gerecht voor je op tafel staat en dat je dat lekker mag gaan oppeuzelen? Als je het gegeten hebt, zijn er twee mogelijkheden. Of je voelt je vol en verzadigd en blij dat je het gegeten hebt, of je hebt het gevoel dat je niet genoeg genoten hebt en je zou willen dat je het opnieuw kan ervaren om het dan nu wel goed te doen om dat eerste gevoel te krijgen.

Kriebels in je buik

Ik had nooit gedacht dat ik een vergelijking zou trekken tussen eten en solliciteren, maar daar is ie dan. De vacature. Die staat voor je op het beeldscherm en yes, kriebels in je buik en blijdschap in je hoofd, want deze past! Net zoals een eten soms net twee seconden overrijp kan zijn, kan het zijn dat er een functie-eis is die niet helemaal past, maar ach, dat doet niets af aan de ervaring.

Je reageert op de vacature. Een enthousiaste brief, een tot in de puntjes verzorgd cv. Misschien nog van tevoren even die ene persoon uit je netwerk aanspreken voor wat meer informatie of een goede tip-off. Sollicitatie verstuurd? De kriebels in je buik maken plaats voor spanning en de blijdschap in je hoofd is vervangen door enerzijds doemscenario’s (Wat als ze me op een zwarte lijst plaatsen omdat ik iets verkeerd gezegd heb?) en anderzijds visioenen van je eerste dag bij je nieuwe baan (Hoe ga ik al die namen onthouden? Elke keer weer een probleem, ik moet echt hersengymnastiek gaan doen).

Twee opties

Er zijn weer twee opties. Je hebt mogen snoepen van die heerlijke maaltijd, maar waar leidt het naartoe? Word je uitgenodigd voor een gesprek, dan overheerst het genot. Je bent blij dat je ervoor gegaan bent en je mag weer kriebels in je buik verwelkomen die je vergezellen naar het sollicitatiegesprek (dan kan die spanning weer terugkeren).

Echter is er ook die andere optie. De mogelijkheid dat je iets niet helemaal goed deed, dat je je woorden beter had kunnen kiezen of een ander persoon had moeten benaderen. Kon het maar opnieuw, dan kun je het alsnog goed doen. Want echt, dat gerecht, die vacature, die klopte toen je ‘m voor je neus aantrof. En nu? It’s over, finito, kaput. Life goes on.

En dat doet het ook. Maar toch is er die domper: waar ging het mis en hoe zou je het de volgende keer anders doen? De volgende keer is het echter een ander gerecht met andere inhoud, gebreken en opties. Gelukkig is de menukaart niet eindig. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Bon apetit!