Mooie wereld

Wat weet je eigenlijk van hem? Weet je of hij elke zaterdag zijn kinderen meeneemt naar de speeltuin, hen opvangt als ze van het huisje springen of juicht als ze de glijbaan af durven?

Wat weet je eigenlijk van haar? Weet je of ze elke ochtend voor de spiegel staat, zichzelf bekijkt en moedeloos wordt van haar spiegelbeeld?

Wat weet je eigenlijk van mij? Weet je of ik elke avond tijdens het tandenpoetsen denk aan het geluk dat ik heb, dat ik weer een dag achter de rug heb waarop ik iets bereikt of doorstaan heb?

Ik maak mij zorgen.

We weten alles. We kunnen alles. We mogen alles. En het meest van allemaal, eigenen we onszelf het recht toe om te oordelen. Om onze mening te geven. "Vrijheid van meningsuiting" noemen we dat. En tja, als je alles weet, kan en mag, dan ben je uiteraard de juiste persoon om ergens een mening over te delen. Jouw mening telt.

Ik durf regelmatig mijn mening niet te geven. Ik heb wel een mening. Maar wat maakt dat mijn mening superieur is aan die van een ander? Om een of andere reden ben ik opgegroeid met de mogelijkheid om van onderwerpen elke kant te willen bekijken. Hoezo is deze maatregel goed of slecht? Waarom moeten we deze weg inslaan en niet die? Wie bepaalt of die nieuwe persoon geaccepteerd wordt of niet?

Overtuiging is niet mijn ding. Zelfs als ik dit typ, twijfel ik, weeg ik mijn woorden af. Oordeel ik nu niet zelf? Ga ik er nu niet vanuit dat ik dit schrijf omdat ik denk dat 'anderen' niet zo denken als ik doe? En wat zou mijn manier van denken beter maken dan die van een ander?

Al die vragen.

Ik lees regelmatig dat we onszelf zien als 'uniek', 'speciaal', 'het waard'. En dat zijn we ook. Maar wat ik soms mis, is dat mensen niet langer zien dat de ánder ook uniek, speciaal en het waard is. We kunnen zo ontzettend makkelijk onze mening geven over iets of iemand. Maar zien we ook wie het raakt? En is het gerechtvaardigd? Wie bepaalt of dat zo is?

Eigenlijk wil ik maar één ding zeggen. Denk, voor je jouw (ongezouten) mening geeft, ook even aan de ander waar het over gaat. Die ander heeft ook gevoel, een hart, een hoofd en een leven. Dat je er één deel van ziet, wil niet zeggen dat je alles ziet.

Het moeilijke aan dit is dat ik dan ook probeer te bedenken waarom de mensen met hun stevige mening deze mening hebben. Wat zit erachter? Wat wil je ermee bereiken? Wat wil je ons laten weten?

Het leven is soms moeilijk.

Als die elektrische tandenborstel mijn tanden schoonboent, dan ben ik trots. En blij. Morgen is er namelijk weer die nieuwe dag waarop ik weer kan proberen de wereld iets mooier te maken.