Elie Wiesel

'Night' ontbreekt vandaag even, die ligt in een ander huis

Ik vind deze boeken doodeng. Iets in mij zei dat ik Night moest lezen. Jaren geleden in een winkel tegengekomen en meegenomen. It still freaks me out. Nog weer wat jaren later kwamen Dawn en Day erbij. Die hebben nog een tijdje ongelezen in de kast gestaan. Ik wist dat deze boeken minder autobiografisch zouden zijn, maar zoals Night me greep, durfde ik niet zomaar Dawn open te slaan. Gelukkig deed ik het uiteindelijk wel, direct gevolgd door Day.

Wat grijpt mij zo aan? Ik weet het niet eens. Het voelt alsof je met Elie mee kijkt terwijl hij zijn 'lot' als Joodse man ondergaat. Sterker nog, door zijn ogen kijkt. Dat hij oog in oog staat met Josef Mengele is iets waar ik 's avonds laat niet aan moet denken, omdat ik dan de halve nacht wakker lig met mijn hoofd bij beelden die je overdag al angst aan jagen en in het donker nog meer.

Elie Wiesel is overleden. Ik kan het niet zo goed onder woorden brengen. Gelukkig is daar Frans Timmermans: