Friday 22 April 2016

Op zoek naar wie je bent

Straks is het 1 mei. De tijd daar naar toe ervaar ik hetzelfde als de tijd naar 1 april. Wat moet ik doen?

Een maand zonder internet: jeetje, dat kan gewoon en het is heerlijk.
Een maand veganistisch eten: jeetje, dat kan gewoon en het is heerlijk.


Waarom zou ik vanaf 1 mei weer dierlijke producten eten? Mis ik mijn eitje op zondag of een warm broodje met brie of geitenkaas? Tot ik dit typte, had ik nog geen seconde over dit eten nagedacht. Natuurlijk kun je zo snel nog niet zeggen of je iets daadwerkelijk niet mist. Misschien is het gewoon te kort geleden.

Zoektocht naar balans

Sinds 1 april ben ik op zoek naar balans. Toen mensen wisten dat ik toch niet online was, was ik er niet. En dat is makkelijk zat. Ze weten je wel te vinden als ze je nodig hebben. Maar nu: ik ben weer online. Maar hoe vaak wil ik dat zijn? Ik slaap 's avonds anders in en ik sta 's ochtends anders op als ik vlak voor het slapen gaan of net na het opstaan bezig ben met WhatsApp, mail en Facebook. En het voegt eigenlijk weinig toe. Vriendschappen zijn heerlijk, vooral die hele goede, maar om 10 uur 's ochtends zijn die er ook nog en net zo fijn. En om 19 uur 's avonds zijn ze er ook. Het is niet tijd- of contactgebonden en toch voelt het alsof van mij verwacht wordt dat ik bereikbaar ben, dat ik reageer. Gek eigenlijk. En nu zoek ik dus die balans. Mijn laptop heb ik 's avonds zelden aan. Maar die telefoon ligt toch snel weer in mijn handpalm.

En dan veganisme. Ik vind het heerlijk om met eten bezig te zijn op deze diervriendelijke manier. Het biedt mij mogelijkheden, misschien past het beter bij mij. Boter en melk lustte ik al niet. Kaas is natuurlijk lekker, maar sinds m'n goede lijn koos ik daar ook minder vaak voor. Eitjes en yoghurt voor m'n eiwittoevoer: altijd een goed idee. Of niet? Ik ben nu alvast op zoek naar de balans. Wat ik op 1 mei ga eten, ik heb geen idee. Maar dan ook echt geen idee.

Zoektocht naar jezelf

Ja echt, die tussenkop staat hierboven. Ik vind altijd dat ik ben wie ik ben. Ik ben Marlies. En ik ben inmiddels 28 jaar en wat ik in die periode meegemaakt heb, heeft mij gebracht waar ik nu ben. En dat is waar ik ben en op dat moment ben ik wie ik ben. Zoals ik altijd ben wie ik ben. Ik ben nooit hetzelfde als gisteren, net als dat ik morgen weer iets anders ben dan vandaag. Dat klinkt warrig, maar voor mij is het helder. Ik groei, ik leer, ik val, ik sta op, ik maak fouten, ik overdenk keuzes, ik kies, ik adem, ik leef. En wat ik daarin mee maak, maakt mij tot wie ik ben, elke seconde, elke dag. Ieder mens is uniek, omdat je nooit het hele leven van de ander meegemaakt kan hebben, alle gedachtes, keuzes, etcetera. En dat is gaaf.

Ik kan je niet precies vertellen waarom ik met deze uitdagingen begonnen ben. Ik vind het leuk om nieuwe dingen te proberen en ik merkte tijdens het wandelen in december dat een behapbare periode heel gaaf is om een doel in te stellen. Dat maakt het meetbaar en tastbaar. Van het een kwam een ander en opeens had ik een lijst met 12 uitdagingen die ik in 2016 aan wil gaan. Bijna een derde van de uitdagingen zit erop en ik kijk uit naar de uitdagingen die nog komen. Ik had het kunnen weten, maar er niet bij stil gestaan: die uitdagingen hebben invloed op mij. 

Kiezen voor jezelf

Wat ik vanaf 1 mei doe, weet ik niet. Ik weet wel dat ik talloze keuzes heb en mijn geluk haal uit die keuzes maken. En wie weet is alles over een jaar compleet anders. Misschien ben ik dan een internetslurpende carnivoor of ben ik iemand wiens huis een zelfgebouwd houten hutje is en eet ik alleen nog maar mijn eigengebouwde groenten of ben ik compleet doorgedraaid en in het criminele circuit beland. Die onvoorspelbaarheid is óók gaaf. Al is het wel een prettig idee om te weten waar je naar toe wil werken. Anderzijds: het leven is mooi zoals je het leeft, als je kan kiezen wat bij jou past en wat jou vormt tot wie je bent. En als we het dan nog even cheesy kunnen maken: met liefde voor de wereld om je heen. Het is niet voor niets de Dag van de Aarde. Wat zeg ik? MAAND! Dat tijdsconcept ken ik ergens van.

No comments:

Post a Comment